در شرق‌ترین نقطه ایران، جایی میان خاک تشنه سیستان و بلوچستان و مرز پاکستان، نوری از مهربانی در حال طلوع است؛ طرحی از کرامت به دست بنیاد کرامت رضوی که می‌خواهد ریمدان را از مرز، به مأمن دل‌های عاشق بدل کند.
به گزارش روابط‌عمومی بنیاد کرامت رضوی؛ در امتداد جاده‌ای داغ و بی‌پایان، جایی که باد از میان ریگزارهای سیستان و بلوچستان عبور می‌کند و بوی غربت با آفتاب تند درهم می‌آمیزد، مرزی هست به نام ریمدان، نخستین آغوش ایران برای زائرانی که دل به سفر زیارت سپرده‌اند.
هر ساله هزاران زائر پاکستانی از این گذرگاه عبور می‌کنند؛ خسته از راهی طولانی، اما دل‌گرم به مهربانی مردمانی که نامشان با مهمان‌نوازی، گره‌خورده است.
ریمدان تا به امروز جز خاک و آفتاب، چیز زیادی برای پذیرایی و استقبال از زائرین نداشت. نه سایه‌ای برای استراحت، نه درمانگاهی برای التیام، و نه مسجدی برای آرامش دل.
در اینجا، سفر و مسیر مسافران؛ تصویری زنده است از لب‌های خشک زائران و دستانی که امیدی از رنگ ضریح نورانی امام رضا (ع) و عتبات‌عالیات را در چشم‌هایشان، جست‌وجو می‌کنند.
بنیاد کرامت آستان قدس رضوی، در حرکتی تازه و باتکیه‌بر تجربه درخشان مجتمع فرهنگی رفاهی امام رضا (ع) در میرجاوه، طرحی نو در ریمدان به جریان انداخته است؛ طرحی برای ساخت مجموعه‌ای درخور و آبرومند در زمینی به وسعت هجده هکتار.
این مجتمع، قرار است تنها یک زائرسرا نباشد؛ بلکه شهری کوچک از کرامت باشد.
در دل آن، مسجدی برای نماز و آرامش، درمانگاهی برای رسیدگی به زائران و مردم محلی، بازارچه‌ای بومی، رستوران، پمپ‌بنزین، فضای بازی کودکان و پارکینگ‌های بزرگ پیش‌بینی شده است و همه اینها با الگوی معماری بومی منطقه طراحی شده است تا هویت سیستانی، در کالبد بنا حفظ شود.
میرجاوه تجربه‌ای موفق از خدمت
تجربهٔ موفق میرجاوه نشان داده است که می‌توان از خاک محرومیت، بنای کرامت ساخت. همان‌گونه که میرجاوه با پرچم امام رضا (ع) به پناهگاه زائران پاکستانی تبدیل شد، ریمدان نیز در آستانه تحولی مشابه است؛ تحولی که نه فقط آسایش زائران، بلکه نشاط و اشتغال جوانان منطقه را نیز به همراه خواهد داشت.
در این مسیر، مشارکت مردم و خیران نقشی اساسی دارد؛ چراکه این طرح، دعوتی است برای همهٔ دل‌هایی که می‌خواهند، ردی از خدمت بر خاک بگذارند.
هر آجر از این مجموعه، نشانه‌ای از عشق است؛ عشقی به امام مهربانی‌ها و زائرانی که با پای دل آمده‌اند.
در پایان جاده‌ای که با تشنگی و خستگی آغاز می‌شود، قرار است نقطه‌ای از نور بدرخشد؛ ریمدان، مرزی که قرار است از گذرگاه به پناهگاه بدل شود و ایران امام رضایی، بار دیگر با نام امام رضا (ع)، چهره‌ای از کرامت را به جهان نشان دهد.
یادداشت: امیرعلی مقدم
