میدان شهدا، قلب تپنده مشهد مقدس، اینک در ایام سوگ و ماتم شهادت حضرت ثامن‌الحجج (ع)، به میعادگاهی از عشق و ایثار بدل گشته است. در این مکان مقدس، خادمیاران کانون‌های خدمت رضوی، از جای‌جای میهن اسلامی، با دل‌هایی سرشار از شوق و دستانی آکنده از مهر، گرد هم آمده‌اند تا زائران بارگاه منور رضوی را در این ایام حزن‌انگیز، به شایستگی میزبانی کنند.
در این میدان، ۱۶ موکب شبکه خادمیاری کشور چون نگین‌هایی درخشان، جلوه‌گر شده‌اند. خدمت در این موکب‌ها نه صرفاً وظیفه‌ای است که به انجام رسد، بلکه عاشقانه‌ای است که در رگ‌های شهر جاری گشته و روح زائران را به نور معرفت و محبت حضرت رضا (ع) متصل می‌سازد.
چون پای در میدان شهدا نهی، عطر دل‌انگیز چای تازه‌دم و شربت گوارا با نوای صلوات و ذکر «یا رضا» در هم می‌آمیزد و فضایی آکنده از معنویت پدید می‌آورد. هر موکب، با تابلویی که نام استان و کانون خدمت رضوی‌اش را به نمایش گذاشته، روایتگر وحدت و همدلی مردمانی است که از اقصی نقاط ایران‌زمین به عشق خدمت به زائران حضرتش شتافته‌اند. از صبحانه‌ای گرم که نوید روزی پربرکت می‌دهد تا نهار و شامی که با دستان پرمهر خادمیاران تدارک دیده شده، هر کانون استانی روزانه افزون بر هزار پرس غذا در هر وعده میان زائران توزیع می‌کند. دمنوش‌های گیاهی و میان‌وعده‌هایی ساده، اما سرشار از محبت، خستگی راه را از تن زائران می‌زداید و آرامشی آسمانی به دل‌هایشان هدیه می‌کند.
بنیاد کرامت رضوی، چون پدری مشفق، با دقتی ستودنی، زیرساخت‌های خدمت را مهیا ساخته است. از تأمین یخ برای خنک نگاه‌داشتن شربت‌ها تا کپسول‌های گاز برای پخت غذای گرم، همه‌چیز با نظمی بی‌نظیر فراهم آمده تا خادمان، بی‌هیچ دغدغه، عشق و ارادت خویش را به زائران پیشکش کنند. در این میان، مردان و زنان خادم، از کانون‌های خدمت رضوی و تشکل‌های مردمی، دوشادوش هیئات مذهبی، بی‌وقفه در تکاپویند. یکی با دستانی سخاوتمند غذا آماده می‌کند، دیگری با لبخندی گرم شربت به زائر می‌رساند، و آن یکی با مهربانی، خستگی سفر را از جان زائران می‌ستاند.
اما آنچه این صحنه را به تابلویی جاودان بدل می‌سازد، روح خستگی‌ناپذیر خادمان است. بسیاری از این عاشقان، تازه از خدمت به زائران اربعین حسینی در عراق و ایران بازگشته‌اند و هنوز غبار راه کربلا بر تن دارند، اما بی‌درنگ خود را به مشهدالرضا رسانده‌اند تا در دهه آخر صفر، در جوار بارگاه ملکوتی حضرت رضا (ع)، به خدمت ادامه دهند. برای ایشان، خستگی معنایی ندارد؛ چرا که عشق به اهل بیت (ع) چون سوخت بی‌پایانی، قلب‌هایشان را به تپش وامی‌دارد.
چون در میان موکب‌ها گام برمی‌داری، نگاهت به دستان زنی می‌افتد که با دقت و محبت، نان تازه میان زائران تقسیم می‌کند. کمی آن‌سوتر، مردی میانسال با لبخندی سرشار از آرامش، لیوان شربتی خنک به دست کودکی تشنه از راه رسیده می‌سپارد. اینجا، همه‌چیز عطر رضا (ع) دارد؛ از غذای نذری که طعم بهشت را در کام زائران می‌نشاند تا دمنوشی که گرمای محبت خادمان را در خود نهفته است.
این موکب‌ها نه‌تنها ایستگاه‌های خدمت‌رسانی، که آیینه‌هایی‌اند از عشق بی‌کران به امام هشتم (ع) و زائرانش. در هر لبخند خادم، در هر ظرف غذا و هر لیوان شربت، روایتی از ارادت و دلدادگی جریان دارد. و هنگامی که شب فرا می‌رسد و زائران با دل‌هایی لبریز از آرامش به سوی حرم مطهر روانه می‌شوند، خادمان با قلب‌هایی سبک از فیض خدمت، دعای خیر زائران را بدرقه راه خویش می‌سازند.
اینجا، در میدان شهدا، خدمت به زائران نه‌تنها سنتی دیرینه، بلکه عهدی عاشقانه است که هر سال تجدید می‌گردد و دل‌های عاشقان را به ضریح منور رضوی پیوند می‌دهد.
