در ایام سوگ و سوز دهه آخر ماه صفر، هنگامه‌ای که دل‌های عاشقان به سوی بارگاه قدسی امام رضا (ع) بال و پر می‌گشاید، در موکب بزرگ امام رضا علیه السلام بنیاد کرامت رضوی واقع در ره باغ رضوان عطر نان گرم چون نسیمی روح‌افزا در کوچه‌های زیارت پیچیده است.
اینجا، در این گوشه مقدس، بانوانی از دیار سه‌قلعه سرایان، با دست‌هایی از جنس ایمان و ارادت، تنور عشق را شعله‌ور کرده‌اند تا، نانِ نذرِ هشتمین خورشید را،به زائرانش، هدیه کنند.
اعظم شاهی، بانویی از خطه سرایان در استان خراسان جنوبی، همراه با ۲۵ خادمیار و بسیجی گروه جهادی شهید حسین ایازی، تنور سیار خود را از زادگاهشان به این موکب آورده‌اند.
تنوری که خاکش از دیارشان و آتشش از عشق به امام رئوف، شعله می‌کشد.
در گرمای طاقت‌فرسای تابستان، که تنورها در دل موکب فروزان می‌شوند، این بانوان با چهره‌هایی متبسم و دل‌هایی سرشار از محبت، خستگی را به زانو درآورده‌اند.
گرمای تنور، در برابر شعله عشقشان به امام هشتم، رنگ می‌بازد و هر قرص نان، چونان لوحی از کرامت، به دست زائران می‌رسد.
هر سحرگاه، پیش از آنکه آفتاب رخ بنماید، این بانوان با ذکر یا رضا (ع)،تنور را می‌افروزند. دست‌هایشان، که خمیر را با ظرافت و مهارت ورز می‌دهد، گویی در حال نگارش قصیده‌ای عاشقانه است.
روزانه ۸۰۰ قرص نان لواش سنتی، با همان عطر و طعم دیار سرایان، در موقعیت سردار شهید حاجی‌زاده پخته می‌شود و به زائران خسته‌ای که در موکب اسکان یافته‌اند یا در راه زیارت گام برمی‌دارند، تقدیم می‌شود.
در گوشه‌ای از موکب، میان دود تنور و عطر نان، گفت‌وگویی دلنشین میان بانوان جریان دارد. یکی از خادم یاران، با پیشانی‌ای که از گرمای تنور نمناک شده، به دیگری می‌گوید: «خواهر جان، این نان‌ها انگار خود آقا رو مهمون دارن. حس می‌کنی نگاهش رو؟» و او درحالی‌که خمیر را با دستانش به رقص درمی‌آورد، پاسخ می‌دهد: «اینجا، تو این موکب، انگار خود آقا ما رو دعوت کرده. هر نانی که می‌پزیم، یه سلام به حرمشه.»
زائری که کوله‌بار خستگی راه بر دوش دارد، نان گرم را می‌گیرد و زیر لب زمزمه می‌کند: «این نان، طعم ضیافت رضوی داره. انگار خود امام به ما کرامت کرده.» صدای نوحه شهادت امام رضا (ع) در فضای موکب طنین‌انداز است و اشک و لبخند در چهره‌ی زائران درهم‌آمیخته. این نان‌ها، که با دست‌های پاک و دل‌های عاشق پخته شده، نه‌تنها جسم را سیر می‌کند، بلکه روح را نیز به میهمانی مهر رئوف، می‌برد.
در ره باغ رضوان، این بانوان با تنور سیارشان، سفره‌ای از کرامت و ایثار گسترده‌اند.
هر قرص نان، روایتی است از دلدادگی به سلطان سریر ارتضا، و هر شعله تنور، آتشی است که از محبت به امام هشتم فروزان شده.
اینجا، در این گوشه‌ی بهشتی، عطر نان و عشق درهم‌تنیده و زائران، با هر لقمه، طعم کرامت رضوی را مزمزه می‌کنند.
